Hoewel lijm op het eerste gezicht misschien eenvoudig lijkt, is de wetenschap achter dit alledaagse product verrassend complex. De chemische samenstelling en de manier waarop lijm materialen aan elkaar hecht, zijn het resultaat van diepgaand onderzoek en innovatie. De kracht en duurzaamheid van lijmverbindingen zijn afhankelijk van zowel de chemische eigenschappen van de lijm zelf als de interactie met het oppervlak van de te verbinden materialen. Mesaproducts legt in dit artikel uit wat lijm nu precies is.

Verschillende categorieën 

Lijmen kunnen worden onderverdeeld in verschillende categorieën op basis van hun chemische samenstelling en bindingsmechanismen. Een van de meest voorkomende soorten zijn polymeerlijmen. Deze lijmen zijn gebaseerd op lange ketens van moleculen, polymeren genaamd, die in staat zijn om zich aan verschillende oppervlakken te hechten. Binnen de categorie van polymeerlijmen zijn er verschillende subtypes, zoals op basis van epoxy, polyurethaan, acrylaat en cyanoacrylaat (superlijm).

Samenstelling

De hechtingsmechanismen van lijm zijn gebaseerd op de interacties tussen de moleculen in de lijm en de moleculen op het oppervlak van de materialen die moeten worden gehecht. Adhesie is het proces waarbij de lijm zich aan het oppervlak hecht, terwijl cohesie verwijst naar de interne sterkte van de lijm zelf. Een succesvolle hechting is afhankelijk van factoren zoals oppervlakte-energie, chemische compatibiliteit en oppervlakte preparatie.

Oppervlakte-energie

Oppervlakte-energie speelt een cruciale rol bij adhesie. Oppervlakken met lage oppervlakte-energie, zoals metalen en kunststoffen, kunnen moeilijker te hechten zijn. Dit komt doordat de moleculen van de lijm moeite hebben om een goede binding te vormen met oppervlakken die weinig interactieve punten hebben. Om dit te overwinnen, kunnen bepaalde lijmsoorten worden gebruikt in combinatie met voorbehandelingen zoals schuren, ontvetten of het aanbrengen van een primer.